Awak...
Bile saya fikir balik yang saya mungkin akan bersekolah buat tahun yang terakhir di sekolah ni... Saya sedih sangat... Tambahan pulak bila awak dah berubah macam n i... Sejak awak ada someone yang betul2 special dan bermakna dalam hidup awak... Kini awak berubah... Dulu awak tak pernah nak marah2 dekat saya... tapi sekarang awak dah mula marah2... Saya tak faham... Awak ni betul2 marah saya ke awak saja2 je macam tu?
Saya tak faham... Kalau awak marah saya, kenapa setiap kali awak masuk ke kelas, awak mesti cari saya dulu? Masa saya tak datang sekolah, saya selalu dengar dari kawan2 kelas saya, awak mesti tnya pasal saya... Saya pun sedar semua tuh... Kenapa awak? Apa masalah awak sebenarnya? Bila saya duduk senyap depan awak, awak pulak tanya saya soalan2 yang bodoh... Soalan2 yang tak masuk akal... Macam hari ni awak boleh tanya saya pasal tarikh.. Peliklah awak ni... Padahal masa saya lalu dekat dengan tempat awak tadi, kawan2 awak semua kecoh pasal tarikh hari ni... Awak pula boelh tanya saya soalan bodoh macam ni? OMG! Tolonglah.. Tak logiklah awak...
Ada lagi satu cerita yang saya tak faham... Masa hari rabu hari tu... Saya Pergi ke sekolah waktu tengah hari.. Masa saya tengah jumpa seseorang awak terjah saya.. Cara pertanyaan awak kasarlah... Saya tak suka... Tu saya boleh terima lagi... Masa saya jamu kawan2 baik awak makan kek awak tak nak join... Sya siap jemput lagi.. Mungkin saya jemput awak, awak tak nak terima.. Tak apa.. Saya boleh terima.. Tapi bile saya suruh kawan baik awak sendiri panggil awak... Awak tetap tak nak join? Keras betul hati dan kepala awak tu! Tapi hari ni saya dengar, salah satu kawan awak cakap, awak boleh suruh dia simpan kek tu? Awak ni memang dasar kepala batu!
Macam mana pun perangai awak sekarang, percayalah, hati satya tetap pada awak.. walaupun saya dah jumpa penggantinya... Ianya mengambil masa buat saya lupakan awak...
